21 stycznia obchodzono 76. rocznicę wyzwolenia niemieckiego obozu Potulice (Lebrechtsdorf). Delegacje złożyły kwiaty przed kamieniem pamiątkowym.
By uczcić rocznicę na Alei Parkowej w Potulicach spotkali się byli więźniowie oraz przedstawiciele samorządu gminnego, powiatowego, Służby Więziennej Zakładu Karnego Potulice, Stowarzyszenia „Potulice - Historia, Teraźniejszość, Przyszłość”, Zespółu Szkolno-Przedszkolnego im. „Dzieci Potulic” w Potulicach, a także Parafii pw. Zwiastowania NMP. Przybyłych przywitał i okolicznościowe słowo wygłosił Dyrektor Muzeum Ziemi Krajeńskiej Tomasz Pasieka. Po złożeniu kwiatów przyszedł czas na modlitwę, którą odmówił ks. prob. Maciej Szmytowski. Na koniec za przybycie podziękował Burmistrz Miasta i Gminy Nakło nad Notecią Sławomir Napierała.
Obóz założono 1 lutego 1941 r. jako obóz zbiorczy dla polskich rodzin wysiedlanych z Pomorza, a następnie kierowanych na teren Generalnego Gubernatorstwa. Początkowo mieścił się w budynkach miejscowego folwarku. W okresie od jesieni 1941 do początku 1942 r. pełnił funkcję "wychowawczego" obozu pracy. W tym czasie rozpoczęto rozbudowę, która trwała aż do końca 1944 r. Od 1 września 1942 r. podporządkowano mu obozy Centrali Przesiedleńczej w Smukale i Toruniu. Niemcy kierowali do obozu wysiedlane rodziny polskie, których gospodarstwa zostały przekazane osadnikom niemieckim. Więźniowie początkowo kierowani byli do prac w gospodarstwach rolnych i dużych zakładach przemysłowych na terenie okręgu Gdańsk - Prusy Zachodnie. Po rozbudowie, na jego terenie powstawały także filie przedsiębiorstw przemysłowych. Na terenie obozu funkcjonował wydzielony obóz dla dzieci ze wschodu (Ostjugendbewahrlager). 21 stycznia 1945 r. w obozowej ewidencji było odnotowanych 11188 osób. Na jego terenie przebywało 5339 osób, w tym 660 dzieci i 189 chorych. Poza obozem w komandach na terenie przedsiębiorstw Gdańska, Gdyni, Elbląga, Bydgoszczy i Piły były 4552 kolejne osoby, a w gospodarstwach rolnych – 1327 osób. Przyjmuje się, że ogółem więzionych było około 25 tys. osób. W ewidencji zgonów odnotowano 1297 osób, w tym 767 dzieci. W dniu 21 stycznia 1945 władze niemieckie zarządziły ewakuację i rozpoczęły niszczenie dokumentacji. Nieopodal terenu obozowego zlokalizowany jest cmentarz wojenny, na skraju lasu i pobliskich łąk. Na cmentarzu spoczywa blisko 1300 więźniów. W 1969 r. odsłonięto na cmentarzu pomnik, upamiętniający miejsce spoczynku ofiar obozu niemieckiego.
